Σάββατο, 24 Απριλίου 1982. Ο 26ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision μεταδίδεται από το Ηνωμένο Βασίλειο, αφού την προηγούμενη χρονιά οι Bucks Fizz πήραν το 1ο βραβείο στο Δουβλίνο με το ρυθμικό Making Your Mind Up. Ωστόσο, ο διαγωνισμός δεν διοργανώνεται ούτε στο Λονδίνο, ούτε στο Μπράιτον, ούτε στο Εδιμβούργο, όπως είχε γίνει στο παρελθόν, αλλά σε μια μικρή πόλη, γνωστή για τα ιαματικά λουτρά της, ονόματι Harrogate της επαρχίας North Yorkshire στην Αγγλία.
Γιατί στο Harrogate;
Πολλά τα ερωτήματα γιατί επέλεξαν ειδικά αυτή την πόλη για ένα τόσο μεγάλο γεγονός. Ένας βασικός λόγος ήταν το γεγονός ότι το Harrogate International Centre, όπου φιλοξενήθηκε ο διαγωνισμός, μόλις είχε εγκαινιαστεί και ήθελαν να τραβήξουν την προσοχή της Ευρώπης εκεί, σύμφωνα με τον Kennedy O’Connor που έχει γράψει βιβλίο για την ιστορία της Eurovision και ήταν παρών στο κοινό εκείνο το βράδυ.
Νομίζω ότι έγινε γιατί μόλις είχαν ανοίξει το συνεδριακό κέντρο. Ήταν ολοκαίνουργιο και ήταν το μεγαλύτερο γεγονός που το άνοιξαν, πραγματικά.
Jan Leeming | Παρουσιάστρια της Eurovision 1982
Προσπαθούσαν να πουλήσουν την καινοτομία της πόλης.
Kennedy O’Connor
Μάλιστα, επειδή η πόλη ήταν άγνωστη στους περισσότερους τηλεθεατές, οι Άγγλοι διοργανωτές ξεκίνησαν τη μετάδοση του διαγωνισμού με έναν χάρτη όπου επισημαίνονταν οι 18 συμμετέχουσες χώρες με την ερώτηση «Πού είναι το Harrogate;» στην αντίστοιχη γλώσσα. Στο τέλος ο χάρτης έδειξε την ακριβή θέση του Harrogate.
Το Harrogate International Centre
Το ολοκαίνουργιο, λοιπόν, συνεδριακό κέντρο, χωρητικότητας 2.000 θέσεων αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση για τους διοργανωτές. Έπρεπε να αφαιρε΄σουν το 1/3 των θέσεων για να φτιαχτεί χώρος για τη σκηνή, τις κάμερες και τα booth των σχολιαστών των εθνικών τηλεοράσεων.
Θυμάμαι, μπαίνοντας μέσα, που σκέφτηκα, Θεέ μου, τι μικρό που είναι!
Kennedy O’ Connor
Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που επίσης παρευρέθηκαν εκεί, είχαν καλέσει το κοινό την προηγούμενη μέρα για να ηχογραφήσουν χειροκρότημα, το οποίο προστίθονταν στο ζωντανό της τελικής βραδιάς.
Η παρουσιάστρια
Για την παρουσίαση του διαγωνισμού, οι Άγγλοι επέλεξαν τη 40χρονη, τότε, Jan Leeming, γνωστή ηθοποιό και παρουσιάστρια, αρχικά στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία και έπειτα στη Μεγάλη Βρετανία. Κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο, εκμυστηρεύεται πως σαν εμπειρία ήταν τρομακτική, πως είχε τρομερό άγχος πριν τον διαγωνισμό και θα έδινε τα πάντα να γύριζε σπίτι της.
Ήξερα ότι πάνω από 300 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούσαν και η Katie Boyle είχε παρουσιάσει στο παρελθόν (σ.σ. 1960, 1963, 1968 και 1974) και φυσικά μιλούσε γαλλικά άπταιστα –κάτι που εγώ δεν μπορώ.
Έχεις άγχος και μόλις ξεκινήσει, το άγχος φεύγει και σε απορροφάει η δουλειά σου.
Jan Leeming
Η ίδια, μάλιστα, είπε ότι έπρεπε να πάρει μαζί της στις διακοπές το σενάριο ώστε να το μάθει και αυτό γιατί οι κάμερες ήταν πολύ μακριά για να διαβάζει autocue.
Η εκκωφαντική απουσία χωρών
18 χώρες συμμετείχαν το 1982. Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα αποσύρθηκαν από τον διαγωνισμό, κάτι που έκανε αίσθηση και πολλοί μιλούσαν για θάνατο της Eurovision, σύμφωνα με τον Kennedy O’Connor.
Η Ελλάδα, ενώ είχε επιλέξει ως εκπρόσωπό της τον Θέμη Αδαμαντίδη με το τραγούδι «Σαράντα πέντε κοπελιές», αποσύρθηκε λίγες εβδομάδες πριν τον διαγωνισμό.
Η Γαλλία, από την άλλη, ήδη από τον Νοέμβριο του 1981 είχε δηλώσει ότι «η απουσία ταλέντου και η μετριότητα των τραγουδιών είναι που ενοχλούν. Η Eurovision είναι ένα δείγμα τρέλας».
Ωστόσο, ο διαγωνισμός όχι μόνο δεν «πέθανε» αλλά την επόμενη χρονιά επέστρεψαν και οι τρεις χώρες.
Η Κύπρος ήταν παρούσα στο Harrogate με την Άννα Βίσση. Η πανέμορφη μπαλάντα της «Μόνο η αγάπη» άρεσε και κατετάγη στην υψηλή 5η θέση με 85 βαθμούς.
Για την ιστορία, ήταν η τελευταία φορά που συμμετείχαν μόνο 18 χώρες.
Η νικήτρια Nicole
Στην «προνομιακή» 18η και τελευταία θέση κληρώθηκε να εμφανιστεί η Γερμανία. Το τραγούδι έγραψε ο γνωστός και πολύ πετυχημένος συνθέτης πολλών γερμανικών επιτυχιών Ralph Siegel και μαζί του τους στίχους ο Bernd Meinunger. Ως ερμηνεύτρια επέλεξαν τη 17χρονη, μαθήτρια ακόμα, Nicole Seibert (γενν. Hohloch).
Το τραγούδι γράφτηκε το 1981. Η αρχική ιδέα ήταν να γράψουν ένα τραγούδι για την ειρήνη «με λίγη καρδιά, με λίγη περισσότερη φιλικότητα…»:
Είπες τόσες πολλές φορές «λίγη», οπότε γράψε «Λίγη ειρήνη» (Ein bisschen Frieden).
Bernd Meinunger
Ο Ralph Siegel δήλωνε από την αρχή σίγουρος για τη νίκη της Γερμανίας:
Όταν η Nicole τραγούδησε για πρώτη φορά το ‘Ein bisschen Frieden’, με έπιασαν τα κλάματα. Κλείστηκα στο γραφείο μου και για 20 λεπτά δεν μπορούσα να συνέλθω, γιατί κατάλαβα ότι θα κέρδιζα.
Η Nicole εμφανίστηκε με ένα σκουρόχρωμο φόρεμα με λευκό γιακά, λευκές μανσέτες, λευκά στρας και ασορτί μία λευκή κιθάρα. Ο συνδυασμός των χρωμάτων τόνιζε το πρόσωπό της με σκοπό οι τηλεθεατές να επικεντρωθούν σ’ αυτό.
Το φόρεμα το έραψαν επάνω μου. Αν δεν ένιωθα άνετα, δεν θα το είχα φορέσει.
Nicole
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο όρος «ειρήνη» ήταν πολύ δυνατός, όχι μόνο για την τότε Δυτική Γερμανία, αλλά και παγκοσμίως. Ήταν η εποχή που οι συζητήσεις περί πυρηνικού εξοπλισμού των μεγάλων δυνάμεων ήταν έντονες και, συμπτωματικά, την άνοιξη του 1982 ήταν σε έξαρση ο πόλεμος των Νήσων Φόκλαντ μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Αργεντινής. Το τραγούδι εξέφραζε, με άλλα λόγια, τις ανησυχίες του τότε κόσμου.
Είναι η εποχή και η τάση της που έκανε πολλές χώρες να ψηφίσουν αυτό το τραγούδι, το οποίο εκφράζει λίγη ελπίδα με τα απλά και λιτά λόγια της Schlager μουσικής για την ειρήνη.
Ado Schlier | Σχολιαστής 1982 για την ARD
Όλα αυτά, συν το γεγονός ότι η Eurovision 1982 ήταν ένας διαγωνισμός με γενικά αδύναμες συμμετοχές, και φυσικά η εξαιρετική ερμηνεία της Nicole σε απόλυτη αρμονία με τα φωνητικά, έφεραν τη Γερμανία για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης. 161 βαθμοί, 9 δωδεκάρια —τα περισσότερα που είχε λάβει, μέχρι τότε, νικητήριο τραγούδι— και διαφορά 61 βαθμών από το Ισραήλ που κατετάγη 2ο. Στο reprise, η Nicole ερμήνευσε το τραγούδι, εκτός από γερμανικά, στα αγγλικά, γαλλικά και ολλανδικά, αποσπώντας θερμότατο χειροκρότημα από το κοινό.
Είναι τραγούδι του αιώνα. Ακόμη και όταν δεν θα υπάρχουμε, τα παιδιά θα το τραγουδούν ακόμα.
Nicole
Το τραγούδι μεταφράστηκε σε 13 γλώσσες και έφτασε στο νούμερο 1 των charts της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ελβετίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Ολλανδίας και του Βελγίου.
Σαν ένα λουλούδι στην αρχή του Χειμώνα
Και σαν φωτιά μέσα σε ένα παγωμένο αεράκι
Σαν μια κούκλα που κανείς δεν θέλει πλέον
Υπάρχουν κάποιες μέρες που νιώθω έτσι
Τότε κοιτάω τα σύννεφα που είναι πάνω μας
Και ακούω τα ουρλιαχτά των πουλιών στον αέρα
Τραγουδάω ένα τραγούδι μέσα απο τον φόβο για το σκοτάδι
Και ελπίδα ότι τίποτα κακό δεν θα συμβεί
Λίγη ειρήνη, λίγος ήλιος
Στη Γη στην οποία ζούμε
Λίγη ειρήνη, λίγη χαρά
Λίγη ζεστασιά, μόνο αυτό θέλω
Λίγη ειρήνη, λίγα όνειρα
Και οι άνθρωποι να μην χρειάζεται να κλαίνε τόσο
Λίγη ειρήνη, λίγη αγάπη
Ότι ποτέ δεν θα χάσω την ελπίδα μου ξανά
Ξέρω ότι τα τραγούδια μου δεν θα αλλάξουν πολλά
Είμαι μόνο ένα κορίτσι που λέει τι αισθάνεται
Είναι μόνο ότι είμαι αβοήθητη, ένα πουλί στον αέρα
Που κατάλαβε ότι η καταιγίδα ξεκινάει
Τραγούδησε μαζί μου ένα τραγουδάκι
Για το ότι κόσμος πρέπει να ζει με ειρήνη
Τραγουδήστε μαζί μου ένα τραγουδάκι
Για το ότι κόσμος πρέπει να ζει με ειρήνη
πηγές: bbc.com, Wikipedia, faz.net, lyricstranslate.com
Νομίζω πως σαφέστατα ο λόγος επιλογής του Harrogate ήταν το σύγχρονο και άρτιο συνεδριακό του κέντρο που μόλις είχε εγκαινιαστεί. Όμως σύγχρονο, ξε-συγχρονο, δεν παύει να είχε μικρή σκηνή και σε κάποιες συμμετοχές (π.χ Ισραήλ, Ισπανία, κλπ) έβλεπες πραγματικά το άγχος των χορευτών στο να υπολογίζουν κάθε βήμα. Σχεδόν αγχωτικό ακόμα και για το θεατή. Η νίκη της Γερμανίας έπρεπε να είχε έρθει τουλάχιστον 1 χρόνο πριν, και δεν είναι τυχαίο ότι ο Ραλφ Ζιγκελ ήταν βέβαιος για τη νίκη. Η Γερμανία είχε χάσει στο νημα τα 2 προηγούμενα χρόνια και η συνταγή ήταν πολύ καλή για να μη δελεασει τις πάντα συντηρητικές σχετικά επιτροπές: Ένα 17χρονο συμπαθέστατο κορίτσι να τραγουδά για την ειρηνη σε μια περίοδο με τοσα πολλά πολεμικά μέτωπα ανοιχτα, όπως Φωκλαντς, Μέση Ανατολή (και ειδικά Λίβανος κ Παλαιστίνη), κλπ
Μπράβο Δημήτρη μου υπέροχο το άρθρο!!! Αν μου επιτρέπεις να προσθέσω πως το 1982 ήταν και η χρονιά που για πρώτη φορά έδωσε 12αρι το Ισραήλ στη Γερμανία.