ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Πως βαθμολόγησαν οι διοργανώτριες χώρες τους νικητές του διαγωνισμού;

Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision ξεκίνησε στο μακρινό 1956… 62 χρόνια πριν! Όλα αυτά τα χρόνια έχουν διαγωνισθεί συνολικά 52 χώρες εκ των οποίων οι 27 έχουν καταφέρει να φτάσουν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Από αυτές, οι 26 είχαν την τιμή να φιλοξενήσουν στις πόλεις τους τον διαγωνισμό. Η μοναδική νικήτρια χώρα που δεν διοργάνωσε ποτέ τον διαγωνισμό τραγουδιού “σπίτι” της, είναι το Μονακό (νικήτρια χώρα του 1971). 

Η Ιρλανδία κατέχει μέχρι και σήμερα το ρεκόρ των περισσότερων νικών, αφού μετρά στο ενεργητικό της επτά νίκες – από τις οποίες οι 3 είναι σε συνεχόμενες χρονιές (1992, 1993, 1994). Μία ανάσα μακριά, η Σουηδία με έξι νίκες (1974, 1984, 1991, 1999, 2012, 2015). Με την δυναμική που έχει αποκτήσει πλέον η δημοφιλής Σκανδιναβική χώρα δεν αποκλείεται το ρεκόρ της Ιρλανδίας να καταρριφθεί σύντομα, μέσα στα επόμενα χρόνια. Η χώρα, όμως, που έχει διοργανώσει τον διαγωνισμό τις περισσότερες φορές είναι το Ηνωμένο Βασίλειο (8 φορές).

Στο συγκεκριμένο αφιέρωμα θα αναλύσουμε τις βαθμολογίες που έχουν δώσει οι διοργανώτριες χώρες στις χώρες που έχουν καταφέρει να στεφθούν νικήτριες, ανά χρονιά. 

Η πρώτη χώρα που διοργάνωσε και φιλοξένησε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision ήταν η  Ελβετία. (1956). Συμμετείχαν μόλις επτά χώρες, αλλά τα διαγωνιζόμενα τραγούδια ήταν 14, καθώς κάθε χώρα καλούταν να στείλει δύο συμμετοχές! Σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς, η βαθμολογία ήταν μυστική και προερχόταν αποκλειστικά από επιτροπές, με το κοινό να μην έχει καθόλου δικαίωμα να καθορίσει τον νικητή ή να συμβάλει στην εξέλιξη της ψηφοφορίας. Κάθε χώρα απαρτιζόταν από μία κριτική επιτροπή δύο ατόμων, οι οποίοι είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν και τα τραγούδια της χώρας τους εφόσον το επιθυμούσαν. Τα μέλη των επιτροπών θα έπρεπε να βρίσκονται ζωντανά στην αίθουσα του διαγωνισμού και να ψηφίσουν επί τόπου. Το Λουξεμβούργο τελικά δεν κατάφερε να στείλει εκπροσώπους επιτροπής και αντικαταστάθηκε από την Ελβετική επιτροπή η οποία ψήφισε για λογαριασμό του. Η αναλυτική ψηφοφορία δεν αποκαλύφθηκε ποτέ δημιουργώντας σάλο, αλλά κανείς δεν απόρησε ποτέ, μετά απ’ όλα αυτά, για το πως κατάφερε η Ελβετία να στεφθεί νικήτρια χώρα! Από την επόμενη χρονιά και μετά, απαγορεύτηκε στη κάθε επιτροπή να ψηφίζει το τραγούδι της χώρας της!

Τις χρονιές 1957, 1958 και 1959 η κάθε χώρα είχε από μία κριτική επιτροπή απαρτιζόμενη από δέκα μέλη, τα οποία είχαν δικαίωμα να δώσουν μέχρι δέκα βαθμούς στο σύνολο, μοιράζοντας τους κατά τη κρίση τους, στις χώρες που επιθυμούσαν.

Η  Γερμανία φιλοξένησε τον διαγωνισμό το 1957 στην Φρανκφούρτη και έδωσε μόλις ένα βαθμό στην Ολλανδία που στο τέλος της ψηφοφορίας συγκέντρωσε 31 βαθμούς και κέρδισε τον διαγωνισμό. Το 1958 η νικήτρια Γαλλία ψηφίστηκε από όλες τις υπόλοιπες διαγωνιζόμενες χώρες πλην της διοργανώτριας  Ολλανδίας, η επιτροπή της οποίας αγνόησε πλήρως το “Dors, mon amour”. Το 1959 η διοργανώτρια  Γαλλία έδειξε ανωτερότητα και έδωσε το προσωπικό της άριστα (4 βαθμοί) στο τραγούδι της Ολλανδίας το οποίο και τελικώς βραβεύτηκε.

Το 1960 η Ολλανδία αρνείται να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του 1960 με το  Ηνωμένο Βασίλειο διοργανώνει για πρώτη φορά τον διαγωνισμό στο Λονδίνο. Το σύστημα της βαθμολογίας αλλάζει ελαφρώς. Η κριτική επιτροπή από τη κάθε χώρα απαρτίζεται από δέκα μέλη τα οποία μπορούν να δώσουν μόνο ένα βαθμό στο τραγούδι που τους αρέσει περισσότεροι. Ο μέγιστος αριθμός βαθμών από τη κάθε χώρα παραμένει συνεπώς δέκα. Πέντε άτομα από την Βρετανική επιτροπή ψηφίζουν τη συμμετοχή της Γαλλίας, η οποία παίρνει λοιπόν το “5άρι” από το Ηνωμένο Βασίλειο και με σύνολο 32 βαθμών η χώρα κερδίζει τον διαγωνισμό για 2η φορά.

Το 1961 επιστρέφει το σύστημα βαθμολογίας των διαγωνισμών του 1957-1958-1959 και η διοργανώτρια  Γαλλία βαθμολογεί τη συμμετοχή του Λουξεμβούργου, που τελικά βραβεύεται, με μόλις έναν βαθμό. Το 1962 η διαδικασία της ψηφοφορίας αλλάζει ξανά, και πλέον η κάθε 10μελής κριτική επιτροπή έχει δικαίωμα να ψηφίσει μόνο τρεις χώρες δίνοντας 1, 2 και 3 βαθμούς αντίστοιχα. Το  Λουξεμβούργο ανταποδίδει τον ένα βαθμό στη Γαλλία που τελικά σημειώνει την 3η της νίκη στην ιστορία του διαγωνισμού. Το 1963 ο διαγωνισμός διοργανώνεται για 2η φορά στην ιστορία στο Λονδίνο, καθώς η Γαλλική κυβέρνηση αρνείται να τον φιλοξενήσει ξανά μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, κυρίως λόγω οικονομικών θεμάτων. Το σύστημα βαθμολογίας αλλάξει ξανά με τη κάθε επιτροπή πλέον να αποτελείται από 20 μέλη. Η κάθε επιτροπή καλείται να ψηφίζει πέντε τραγούδια δίνοντας 1,2,3,4 και 5 βαθμούς. Το  Ηνωμένο Βασίλειο, ως διοργανώτρια χώρα, δίνει στην τελική νικήτρια Δανία τους 3 βαθμούς. Το 1964 το σύστημα βαθμολογίας αλλάζει για ακόμη μία φορά: ο αριθμός των μελών των επιτροπών επανέρχεται στους δέκα και η κάθε επιτροπή βαθμολογεί μόνο τα τρία τραγούδια της αρεσκείας της με 1, 3 και 5 βαθμούς! Η επιτροπή της διοργανώτριας  Δανίας αγνοεί παντελώς το “”Non ho l’età” της Ιταλίας που στο τέλος της βραδιάς συγκεντρώνει 49 βαθμούς (οχτώ 5άρια και τρία 3άρια) και κερδίζει τον διαγωνισμό! Αυτό το σύστημα βαθμολογίας παραμένει για ακόμη δύο χρονιές (1965, 1966) ενεργό. Η ιστορία της διοργανώτριας χώρας να αγνοεί το νικητήριο τραγούδι στη διάρκεια της βαθμολογίας επαναλαμβάνεται, και έτσι η  Ιταλία το 1965 δεν βαθμολογεί καθόλου το “Poupée de cire, poupée de son” που τελικά κερδίζει τον διαγωνισμό εκπροσωπώντας το Λουξεμβούργο! Αντιθέτως, η επιτροπή του  Λουξεμβούργου – διοργανώτρια χώρα του 1966 – τιμά με το “άριστα 5” την συμμετοχή της Αυστρίας (Merci cherie) που κερδίζει τον διαγωνισμό του 1966!

Το 1967 επιστρέφει το βαθμολογικό σύστημα του 1957 το όποιο και διαρκεί μέχρι και τον διαγωνισμό του 1970! Κάθε χώρα είχε από μία κριτική επιτροπή απαρτιζόμενη από δέκα μέλη τα οποία έχουν δικαίωμα να δώσουν μέχρι δέκα βαθμούς στο σύνολο, μοιράζοντας τους στις χώρες που επιθυμούσαν, σύμφωνα με τη κρίση τους!

Η διοργανώτρια  Αυστρία ψηφίζει με 3 βαθμούς τη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου που κερδίζει τον διαγωνισμό με τη χώρα να σκοράρει το πρώτο της βραβείο στην ιστορία! Το 1968, το  Ηνωμένο Βασίλειο αγνοεί παντελώς την Ισπανική συμμετοχή “La La La”, η οποία και τελικώς κερδίζει αφήνοντας στη 2η θέση, με μόλις έναν βαθμό διαφορά, την διοργανώτρια χώρα! Αξίζει να σημειωθεί πως ούτε και η Ισπανική επιτροπή ψήφισε το “Congratulations” του Ηνωμένου Βασιλείου! Το 1969 συνέβη κάτι καταπληκτικό και πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του διαγωνισμού, αφού τη πρώτη θέση μοιράστηκαν τελικά τέσσερις χώρες που είχαν ισοβαθμήσει (18 βαθμοί) στη διαδικασία της βαθμολογίας! Μία εκ των νικητριών ήταν η  Ισπανία η οποία και φιλοξενούσε τον διαγωνισμό. Με βάση τους κανονισμούς, η κάθε χώρα απαγορεύεται να ψηφίσει για το τραγούδι της οπότε σ’ αυτή τη περίπτωση η διοργανώτρια χώρα δεν ψήφισε το νικητήριο τραγούδι. Το αστείο, όμως, ήταν πως η Ισπανική επιτροπή αγνόησε παντελώς και τις υπόλοιπες τρεις νικήτριες χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Γαλλία) στη βαθμολογία της, αφού προτίμησε να ψηφίσει άλλες χώρες! Το 1970 η διοργανώτρια χώρα  Ολλανδία τιμά με άριστα (5) την Ιρλανδία, η οποία χάρη στη νεαρή Dana και το γλυκό και νοσταλγικό “All kinds of everything” σημειώνει τη πρώτη της νίκη!

Το 1971 το σύστημα της βαθμολογίας αλλάξει και πάλι. Πλέον η κάθε κριτική επιτροπή απαρτίζεται από δύο μέλη! Το ένα μέλος θα πρέπει να είναι ηλικίας μεταξύ 16-25 ενώ το δεύτερο μέλος θα πρέπει να είναι ηλικίας μεταξύ 25-55. Όλα τα μέλη καλούνται να ψηφίσουν όλες τις χώρες – πλην τη δική τους – βαθμολογώντας το κάθε τραγούδι από ένα έως πέντε. Με αυτό το περίπλοκο, αλλά άκρως ενδιαφέρον σύστημα, καμία χώρα δεν θα τερμάτιζε χωρίς κανένα βαθμό καθώς το ελάχιστο σκορ θα ήταν οι 34 βαθμοί. Νικήτρια χώρα για πρώτη και μοναδική φορά μέχρι σήμερα το Μονακό το οποίο συμμετείχε με την μπαλάντα “Un banc, un arbre, une rue” της Séverine. Η επιτροπή της διοργανώτριας  Ιρλανδίας βαθμολόγησε τη νικητήρια συμμετοχή με 9 βαθμούς (5+4).

https://gph.is/2QlyaNW

Το Πριγκιπάτο αρνείται να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του 1972 με το  Ηνωμένο Βασίλειο να “βγάζει το φίδι από την τρύπα” για ακόμη μία φορά! O διαγωνισμός φιλοξενείται για πρώτη φορά σε Σκωτσέζικο έδαφος καθώς το BBC διοργανώνει τον 17ο κατά σειρά διαγωνισμό στο Εδιμβούργο! Το Λουξεμβούργο συμμετέχει με τη μπαλάντα “Après toi” σε ερμηνεία της Vicky Leandros! Είναι η δεύτερη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού που η Ελληνίδα ερμηνεύτρια εκπροσωπεί το Λουξεμβούργο! Η πρώτη ήταν το 1967. Το “Après toi” συγκεντρώνει συνολικά 128 βαθμούς και κερδίζει τη πρώτη θέση. Δύο χώρες τιμούν τη συμμετοχή με το απόλυτο δεκάρι *. Η μία ήταν η Γιουγκοσλαβία και η άλλη η διοργανώτρια χώρα, Ηνωμένο Βασίλειο!

*αυτό σημαίνει πως και τα δύο μέλη της επιτροπής βαθμολόγησαν το τραγούδι με το άριστα 5! 

Το 1973 το  Λουξεμβούργο αναλαμβάνει την διοργάνωση και την φιλοξενία του διαγωνισμού. Συμμετέχουν συνολικά 17 χώρες με μεγάλη νικήτρια χώρα… το Λουξεμβούργο! Είναι η δεύτερη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού που μια χώρα πετυχαίνει δύο συνεχόμενες νίκες (η πρώτη ήταν η Ισπανία τις χρονιές 1968-1969). Η επιτροπή του Λουξεμβούργου απαγορεύεται να ψηφίσει για το τραγούδι της, συνεπώς η διοργανώτρια χώρα τυπικά δεν ψήφισε το νικητήριο τραγούδι, το οποίο έλαβε συνολικά τρία δεκάρια (άριστα) από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και την Ελβετία. Αξίζει να αναφερθεί ότι η επιτροπή του Λουξεμβούργου βαθμολόγησε με 10 τη Βρετανική συμμετοχή (5+5) ανταποδίδοντας έτσι την “καλή πράξη” της προηγούμενης χρονιάς.

Για το 1974 επιστρέφει το πρωταρχικό (σχεδόν) σύστημα βαθμολογίας, με τη κάθε επιτροπή να αποτελείται από δέκα μέλη και να μοιράζει τους δέκα βαθμούς που έχει στη κατοχή της όπως θέλει. Το Λουξεμβούργο δηλώνει αδυναμία να διοργανώσει τον διαγωνισμό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και για ακόμη μία φορά το  Ηνωμένο Βασίλειο σώζει τη κατάσταση, φιλοξενώντας τον διαγωνισμό στο Brighton! Νικήτρια χώρα για πρώτη φορά στα χρονικά η Σουηδία η οποία εκπροσωπήθηκε από τους άγνωστους τότε ακόμα ABBA και το all time classic πλέον “Waterloo”. Η επιτροπή της διοργανώτριας χώρας, ωστόσο, φαίνεται να μη συγκινήθηκε από τις δυνατότητες του πολλά υποσχόμενου Σουηδικού συγκροτήματος, αφού αγνόησε παντελώς βαθμολογικά το “Waterloo”! Η νικήτρια συμμετοχή αγνοήθηκε και από την επιτροπή της χώρας μας, η οποία τότε συμμετείχε για πρώτη φορά!

Το 1975 τίθεται σε εφαρμογή το σύστημα βαθμολογίας που ισχύει μέχρι και σήμερα: κάθε χώρα βαθμολογεί δέκα τραγούδια δίνοντας βαθμούς από το 1 έως το 8, 10 και 12! Η διοργανώτρια  Σουηδία, λοιπόν, δίνει 12 στην  νικήτρια Ολλανδία, η οποία το 1976 δίνει στο Ηνωμένο Βασίλειο – που τελικά κερδίζει – 10 βαθμούς! Το 1977 το  Ηνωμένο Βασίλειο δίνει μόλις 6 βαθμούς στη τελική νικήτρια Γαλλία, ενώ το 1978 η  Γαλλία δίνει 8 στο Ισραήλ που κερδίζει με το “A Ba Ni Bi”! Το 1979 το  Ισραήλ διοργανώνει τον διαγωνισμό στην Ιερουσαλήμ και κερδίζει τη πρώτη θέση για 2η συνεχόμενη χρονιά. Φυσικά, η κάθε χώρα απαγορεύεται να ψηφίσει τον “εαυτό” της. Για την ιστορία, οι 12 βαθμοί του Ισραήλ πηγαίνουν στη Δανία η οποία τερματίζει στην 6η θέση.

To 1980 o διαγωνισμός περνάει μια μικρή κρίση! Το Ισραήλ δεν μπορεί – για οικονομικούς λόγους – να διοργανώσει τον διαγωνισμό για 2η συνεχόμενη χρονιά ενώ άρνηση διοργάνωσης δήλωσε και η Ισπανία, η οποία ρωτήθηκε από την EBU ως η 2η νικήτρια του διαγωνισμού του 1979. Το Ηνωμένο Βασίλειο που πάντα έσωζε τη τελευταία στιγμή τον διαγωνισμό με μία διοργάνωση αρνήθηκε επίσης να βοηθήσει αυτή τη φορά με αποτέλεσμα τελικά ο διαγωνισμός να φιλοξενηθεί στην Χάγη της  Ολλανδίας με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος παραγωγής. Η Ιρλανδία, δέκα χρόνια μετά, πετυχαίνει την δεύτερη νίκη της στον διαγωνισμό χάρη στον Johnny Logan και το “What’s another year” το οποίο βαθμολογείται με ένα 6 από την διοργανώτρια χώρα. Την επόμενη χρονιά (1981), το πρώτο βραβείο πηγαίνει στο Ηνωμένο Βασίλειο χάρη στους Bucks Fizz οι οποίοι παίρνουν ένα ωραιότατο 10άρι από την διοργανώτρια  Ιρλανδία. Το 1982 το  Ηνωμένο Βασίλειο διοργανώνει τον διαγωνισμό στο Harrogate και η Γερμανία σημειώνει τη πρώτη της νίκη. Η διοργανώτρια χώρα βαθμολογεί την νικήτρια με 8 βαθμούς! Το Μόναχο ( Γερμανία) φιλοξενεί τη Eurovision του 1983. Ο διαγωνισμός ολοκληρώνεται με την νίκη του Λουξεμβούργου το οποίο συμμετέχει με τη μπαλάντα “Si la vie est cadeau” της Corinne Hermès το οποίο λαμβάνει 8 βαθμούς από την διοργανώτρια χώρα! Το 1984 ο διαγωνισμός μεταφέρεται στο  Λουξεμβούργο και νικήτρια χώρα αναδεικνύεται η Σουηδία, δέκα χρόνια μετά τη πρώτη της νίκη. Το Μεγάλο Δουκάτο βαθμολογεί τους Herreys με έξι βαθμούς! Το Γκέτεμποργκ φιλοξενεί το 1985 έναν από τους πιο άρτια διοργανωμένους διαγωνισμούς στην ιστορία της Eurovision! Για 2η φορά – από το 1975 που τέθηκε σε εφαρμογή το σύστημα 1-8,10,12 – η διοργανώτρια χώρα βαθμολογεί το νικητήριο τραγούδι με άριστα! Η πρώτη φορά που είχε συμβεί αυτό ήταν δέκα χρόνια πριν, το 1975, όταν και πάλι η διοργανώτρια Σουηδία έδωσε τους 12 βαθμούς της στην Ολλανδία! Αυτή τη φορά, η  Σουηδία έδωσε τους 12 βαθμούς στην γειτονική της Νορβηγία η οποία γιόρτασε τη πρώτη της νίκη στην ιστορία του διαγωνισμού… Το 1986 η Νορβηγία διοργανώνει τον διαγωνισμό για πρώτη φορά. Προς έκπληξη πολλών, ο διαγωνισμός δεν φιλοξενείται στην πρωτεύουσα της χώρας Όσλο, αλλά στη πόλη Bergen! Νικήτρια χώρα το Βέλγιο που επίσης γιορτάζει τη πρώτη του νίκη στον θεσμό. Η διοργανώτρια  Νορβηγία βαθμολογεί τη συμμετοχή της Sandra Kim με 8 βαθμούς. Το 1987 το  Βέλγιο φιλοξενεί στις Βρυξέλλες τον 32ο διαγωνισμό. Ο Johnny Logan από την Ιρλανδία επιστρέφει και κερδίζει ξανά, αυτή τη φορά με το “Hold me now”, το οποίο μετέπειτα γνωρίζει τεράστια ραδιοφωνική επιτυχία. Το Βέλγιο είναι μία από τις οχτώ χώρες που τίμησαν την Ιρλανδική συμμετοχή με 12 βαθμούς! Το 1988 ο διαγωνισμός μεταφέρεται για 3η φορά στο Δουβλίνο της  Ιρλανδίας. Η Ελβετία σημειώνει τη δεύτερη νίκη της στον θεσμό, μετά τη πρώτη της το 1956! Υπεύθυνη για τη πρωτιά αυτή, η 20χρονη, άγνωστη τότε Καναδή τραγουδίστρια Céline Dion! Η Ελβετική συμμετοχή “Ne partez pas sans moi” συγκεντρώνει συνολικά 137 βαθμούς εκ των οποίων οι 10 προέρχονται από την διοργανώτρια χώρα! Το 1989 η  Ελβετία διοργανώνει τον διαγωνισμό στη Λοζάνη με νικήτρια χώρα τη Γιουγκοσλαβία! Η νικήτρια χώρα συγκεντρώνει τους ίδιους βαθμούς με αυτούς της περσινής νικήτριας (137) ανάμεσα στους οποίους και ένα 5 από την διοργανώτρια Ελβετία. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 12άρι της διοργανώτριας δόθηκε στην Ελληνική συμμετοχή με εκπρόσωπο τη Μαριάνα Ευστρατίου.

Νέα δεκαετία και το Ζάγκρεμπ της Κροατίας (χώρα μέλος της τότε ενωμένης ακόμη  Γιουγκοσλαβίας) διοργανώνει και φιλοξενεί τον διαγωνισμό του 1990. Η Ιταλία κερδίζει τη πρώτη θέση χάρη στον Toto Cutugno και το “Insieme: 1992”, ένα τραγούδι που αναφέρεται στην ενωμένη Ευρώπη! Η διοργανώτρια χώρα δίνει στο νικητήριο τραγούδι έξι βαθμούς! Το 1991, δύο χώρες, η Σουηδία και η Γαλλία, ισοβαθμούν στην κορυφή, αλλά η EBU πλέον ξεκαθαρίζει τα πράγματα με αποτέλεσμα η Σουηδία να νικά στα σημεία και στις βαθμολογικές λεπτομέρειες την αντίπαλό της. Η διοργανώτρια  Ιταλία αγνόησε παντελώς την συμμετοχή της Σουηδίας, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι το 12άρι της πήγε στην “αντίπαλη” Γαλλία! Η δεκαετία του 90 χαρακτηρίζεται από ιρλανδική επέλαση, αφού το νησί κατακτά τις 4 από τις 7 συνολικά νίκες του, οι τρεις δε, συνεχόμενες:  To 1992, η  Σουηδία που διοργανώνει τον διαγωνισμό στο Malmö, δίνει 10 βαθμούς στην νικήτρια Ιρλανδία, η οποία εκπροσωπείται από την Linda Martin και τη μπαλάντα “Why me?” την οποία έχει συνθέσει ο Johnny Logan (νικητής Eurovision 1980, 1987). Η  Ιρλανδία κερδίζει ξανά το 1993 αλλά ως διοργανώτρια χώρα δεν μπορεί να ψηφίσει για τον εαυτό της, ενώ η ιστορία επαναλαμβάνεται το 1994! Το 1995 κάνει ένα διάλειμμα από τις νίκες (!) και περιορίζεται στην διοργάνωση του διαγωνισμού! Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι η Ιρλανδία ουδέποτε αρνήθηκε να διοργανώσει τον διαγωνισμό της Eurovision όπως έκαναν υπόλοιπες χώρες στις συνεχόμενες νίκες τους (και μη!). Το 1995, λοιπόν, το πρώτο βραβείο κερδίζει το “Nocturne” από την Νορβηγία. Η  Ιρλανδία τιμά τη συμμετοχή με 10 βαθμούς! Το 1996 η  Νορβηγία, δέκα χρόνια μετά τη πρώτη της φορά, διοργανώνει τον διαγωνισμό και αυτή τη φορά τον φιλοξενεί στο Όσλο! Η Ιρλανδία κερδίζει για 7η φορά (!) με την διοργανώτρια χώρα να της δίνει 10 βαθμούς! Το 1997, η  Ιρλανδία φιλοξενεί για 7η και τελευταία φορά, ως σήμερα, τον διαγωνισμό. Για πρώτη φορά λειτουργεί πειραματικά η τηλεψηφοφορία (televoting) σε πέντε από τις διαγωνιζόμενες χώρες: την Αυστρία, τη Γερμανία, τη Σουηδία, την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ιρλανδία που ψηφίζει ακόμη μέσω επιτροπής δίνει τους 12 βαθμούς της στην συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου που τελικά κερδίζει τον διαγωνισμό έχοντας συγκεντρώσει συνολικά 227 βαθμούς! Το 1998, το  Ηνωμένο Βασίλειο “ξεπετά” με 5 βαθμούς το Ισραήλ και την Dana International, ενώ από την επόμενη χρονιά έχουμε σημαντικές αλλαγές, αφού καταργείται η χρήση ζωντανής ορχήστρας και απελευθερώνεται η γλώσσα στους στίχους των τραγουδιών, Το 1999, λοιπόν, το  Ισραήλ δίνει 8 βαθμούς στη νικήτρια Σουηδία, ενώ οι  Σουηδοί το 2000 τιμούν με 12 την γειτόνισσα τους και νικήτρια του διαγωνισμού Δανία! Από το 2001 μέχρι το 2008, οκτώ χώρες κατακτούν την πρώτη νίκη τους.

Το 2001 η  Δανία δίνει 8 στην Εσθονία που τελικά κερδίζει τον διαγωνισμό αφήνοντας πολλούς με ερωτηματικά!  Το 2002 η διοργανώτρια  Εσθονία δίνει  12 βαθμούς στην νικήτρια  Λετονία, η οποία όμως με τη σειρά της το 2003 αγνοεί παντελώς την Τουρκία η οποία κερδίζει για πρώτη φορά!

Το 2004 εφαρμόζεται ο θεσμός των Ημιτελικών, ένας μέχρι το 2007, δύο από το 2008 έως και σήμερα. Η  Τουρκία δίνει 12 στην νικήτρια Ουκρανία το 2004. Η  Ουκρανία με τη σειρά της φιλοξενεί τον 50ο διαγωνισμό (2005) στο Κίεβο, όμως, αγνοεί παντελώς την ώρα της βαθμολογίας την Ελληνική συμμετοχή, η οποία με 230 βαθμούς σκαρφαλώνει στη κορυφή! Το 2006 η διοργανώτρια  Ελλάδα τιμά με τους 12 βαθμούς την νικήτρια  Φινλανδία, η οποία και αυτή τη σειρά της τιμά με 12 τη νικήτρια του 2007 Σερβία. Το 2008, η διοργανώτρια  Σερβία δίνει 10 στη νικήτρια Ρωσία, ενώ το 2009 η διοργανώτρια  Ρωσία δίνει στη νικήτρια Νορβηγία τους 12 βαθμούς! Το 2010 η  Νορβηγία φιλοξενεί τον διαγωνισμό για 3η φορά στην ιστορία του θεσμού και το Όσλο γίνεται “σπίτι της Eurovision” για δεύτερη φορά. Νικήτρια χώρα η Γερμανία η οποία γιορτάζει τη 2η νίκη της στην ιστορία του θεσμού. Η διοργανώτρια βαθμολογεί τη νικήτρια με 12 βαθμούς, αλλά αυτή είναι η τελευταία φορά που διοργανώτρια χώρα δίνει 12 στο τραγούδι που νικά στο έδαφός της.

Το 2011 η  Γερμανία αγνοεί εντελώς το Αζερμπαϊτζάν το οποίο σημειώνει τη πρώτη του νίκη στον διαγωνισμό. Οι  Αζέροι το 2012 βαθμολογούν με επτά βαθμούς το “Euphoria” της Σουηδίας που με 372 βαθμούς κερδίζει τη πρώτη θέση, γνωρίζοντας μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία μετέπειτα. Το 2013 η Σουηδία δίνει 10 στη Δανία η οποία γιορτάζει τη 3η της νίκη στην ιστορία του διαγωνισμού. Αξίζει να αναφερθεί ότι και τη προηγούμενη φορά που κέρδισε η Δανία (2000) ο διαγωνισμός διοργανώθηκε σε Σουηδικό έδαφος! Το 2014 η  Δανία βαθμολογεί με 8 την Conchita Wurst από την Αυστρία, ενώ το 2015 η  Αυστρία δίνει 7 στην νικητήρια συμμετοχή της Σουηδίας “Heroes”!

Από το 2016 η ψηφοφορία διαχωρίζεται και προστίθεται η βαθμολογία των επιτροπών με του κοινού.

Το 2016, λοιπόν, η Ουκρανία αγνοήθηκε από την επιτροπή της  Σουηδίας, παίρνοντας όμως 7 από το κοινό!

Το 2017, επιτροπή και κοινό της  Ουκρανίας δίνουν από 10 βαθμούς στην Πορτογαλία 

Τέλος, το 2018, επιτροπή και κοινό της  Πορτογαλίας δίνουν από 1 βαθμό στο Ισραήλ!

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ

. Στις 9 από τις 63 μέχρι στιγμής διοργανώσεις, η χώρα που φιλοξενεί τον διαγωνισμό ΔΕΝ ψήφισε τη χώρα που τελικά κέρδισε!

. Σε μόλις μία διοργάνωση (2016) η διοργανώτρια χώρα δεν ψηφίζει την νικήτρια μέσω της επιτροπής της, αλλά μόνο μέσω televoting.

. Στους 17 από τους 63 μέχρι στιγμής διαγωνισμούς, η διοργανώτρια χώρα έχει βραβεύσει με το “αριστα” της εκάστοτε χρονιάς την νικήτρια χώρα!

. Σε 5 διοργανώσεις η οικοδέσποινα χώρα δεν ψήφισε τη νικήτρια, καθώς ήταν η ίδια που νίκησε!

Δείτε στο παρακάτω video που έχει επιμεληθεί το επίσημο κανάλι του διαγωνισμού στο YouTube μερικές από τις πιο “σοκαριστικές” βαθμολογικές στιγμές στην ιστορία του διαγωνισμού!

Άρθρο: Αλέξανδρος Ι. Ρούσσος 

Επιμέλεια κειμένου: Κιφορκιάν Κρικόρ, Δανιήλ Ιωάννης 

Περισσότερα αφιερώματα για τον αγαπημένο μας διαγωνισμό μπορείτε να βρείτε εδώ. Μείνετε με τον OGAE Greece γιατί θα ακολουθήσουν και άλλα!

Ελάτε να γίνουμε μια μεγάλη παρέα σχολιάζοντας όλα τα νέα του διαγωνισμού και παίρνοντας μέρος σε μουσικούς διαγωνισμούς, Euroquiz, παιχνίδια και διάφορα Euro-battles!  Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να γίνετε μέλη στο OGAE GREECE Eurovision Group, ένα γκρουπ ανοικτό για όσους αγαπάνε τον θεσμό της Eurovision! Γίνετε μέλη με ένα μόνο κλικ εδώ!

Μπορείτε να μας ακολουθήσετε κάνοντας like στη σελίδα μας στο Facebook, ακολουθώντας μας στο Instagram και στο Twitter για να μην χάνετε τίποτα από τον αγαπημένο μας διαγωνισμό! 

Επίσης, πολλά Eurovision βίντεο σας περιμένουν στο επίσημο κανάλι μας στο YouTube εδώ!