ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ: Ο Νεκτάριος Τυράκης μιλά στον OGAE Greece!

Τον γνωρίζω 15 χρόνια, πριν καν προσπαθήσει να πάει στη Eurovision. Μας ένωσε η αγάπη για την μουσική, την αλήθεια και το δίκαιο και τον εκτιμώ όσο λίγους ανθρώπους. Πήγα με 5 ερωτήσεις στα χέρια μου κι εκείνος ήταν ολόκληρος χείμαρρος! Αισθάνθηκα όπως στα μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα που ανταλλάζουμε χρόνια τώρα. Ο Τυράκης έχει μια σημαντικότατη θέση στη δισκογραφία ως διευθυντής της Warner στην Ελλάδα, έχει χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό του κι είναι ο πρώτος Έλληνας στιχουργός που θα πατήσει για 3η φορά το πόδι του στην Eurovision.  Με τους φίλους του όμως είναι απλά ο Νεκτάριος.

του Αντώνη Καρατζίκου

Νεκτάριε συγχαρητήρια για την 3η σου συμμετοχή στον διαγωνισμό της Eurovision! Πλέον είσαι ο πρώτος Έλληνας στιχουργός που το καταφέρνει αυτό. Τελικά διαπρέπουμε σε όσα αγαπάμε; Και εννοώ και στον ίδιο τον διαγωνισμό.

Καταρχήν ευχαριστώ πάρα πολύ για τα συγχαρητήρια και για την αγάπη που έχω εισπράξει από τη μέρα που ανακοινώθηκε πως το τραγούδι που έγραψα, επιλέχτηκε από την επιτροπή του Σαν Μαρίνο να εκπροσωπήσει τη χώρα. Το να σου εύχονται τόσοι πολλοί άνθρωποι, που τους περισσότερους δεν τους γνωρίζεις προσωπικά, παρά μόνο σαν μια φωτογραφία στο facebook και να σου εκφράζουν τη χαρά τους, πολλαπλασιάζει αμέσως τη δική σου χαρά. Ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου τον κάθε ένα ξεχωριστά.

Πάμε στις απαντήσεις τώρα… Πάντα διαπρέπουμε σε ότι αγαπάμε, σε ότι βάλουμε ψυχή, σε ότι επενδύουμε σε συναίσθημα. Είτε αυτό λέγεται τραγούδι, είτε λέγεται διαπροσωπικές σχέσεις. Ο κερδισμένος είναι αυτός που δίνει, που καταφέρνει να καταθέσει αυτά που έχει μέσα του. Αν βρει και τον κατάλληλο παραλήπτη που θα τα εκτιμήσει, τότε έχει κερδίσει λαχείο. Ό,τι εγκλωβίζουμε σαπίζει… ό,τι εξωτερικεύουμε ανθίζει….

Κατά δεύτερον το ότι γίνομαι ο πρώτος Έλληνας στιχουργός με 3 συμμέτοχες για 3 διαφορετικές χώρες, δε σου κρύβω πως μόλις το συνειδητοποίησα με άγχωσε λίγο, γιατί ναι μεν είναι εξαιρετικά τιμητικό, ταυτόχρονα όμως φέρει και μια μεγάλη ευθύνη. Ξέρεις, επειδή μεγάλωσα παρακολουθώντας με πάθος αυτό το διαγωνισμό ως θεατής, ποτέ δεν έχω δει τον εαυτό μου αποκλειστικά από τη πλευρά του δημιουργού. Ακόμα και σήμερα, που δόξα τω Θεώ έχω αξιωθεί να γράψω αρκετά τραγούδια, όταν μιλάνε για μένα, νομίζω ότι αναφέρονται σε κάποιον άλλο. Εκτιμώ ότι δε θα αποβάλλω ποτέ εκείνη την όμορφη  αφέλεια του παιδιού, που παρακολούθησε για πρώτη φορά το διαγωνισμό το 1977. Παθιάζομαι το ίδιο, εκφράζομαι το ίδιο έντονα αν κάτι μ’ αρέσει η όχι, πωρώνομαι το ίδιο επίμονα και στο τέλος επειδή δε μασάω τα λόγια μου και είμαι χύμα σαν άνθρωπος, μπορεί να πω και κάτι που θα έπρεπε να το φιλτράρω πριν. Αυτή είναι  καθαρά νοοτροπία θεατή. Κάπου εκεί παθαίνω μια αναλαμπή δημιουργού, βουτάω τη γλώσσα μου έστω και ετεροχρονισμένα στο μυαλό, το ξανασκέφτομαι και ανασκευάζω. Έχω ζητήσει συγγνώμη από δυο τραγουδιστές Ελληνικών συμμετοχών που είχα εκφραστεί γι’αυτές αυστηρά και άκομψα. Το συνειδητοποίησα όμως εκ των υστέρων όταν εγώ ο ίδιος είχα γράψει τραγούδι. Είναι πολύ εύκολο ξέρεις να κρίνεις να επικρίνεις και να κατακρίνεις, είναι πολύ δύσκολο όμως να είσαι δημιουργός και να διαβάζεις αρνητικά σχόλια για τη δουλειά σου. Εγώ προσωπικά, έχω φάει πολύ «θάψιμο» όπως πολύ καλά γνωρίζεις για το Shake It. Ένα τραγούδι που κατέκτησε την 3η θέση με 252 βαθμούς, τους περισσότερους που έχει Ελληνική συμμετοχή ακόμα και από το βραβείο μας. Δεν είμαι ούτε προσποιήθηκα ποτέ ότι είμαι, ο Νίκος Γκάτσος, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Άλκης Αλκαίος ή άλλοι σημαντικοί στιχουργοί. Δεν είναι καν αυτή η βασική δουλειά μου. Είναι μια παράλληλη ιδιότητα και δραστηριότητα μου, που την υπηρετώ όσο καλύτερα μπορώ και που έτυχε να με μάθει από αυτή ο κόσμος. Ο καθένας σαφώς έχει τη γνώμη του και είναι σεβαστή. Το ότι 12 χρόνια μετά, κάποιοι συνεχίζουν και βρίζουν έμενα και το τραγούδι που έχει κριθεί από το αποτέλεσμα και το χρόνο, το θεωρώ απλά εμμονή και εμπάθεια.

Και στις 3 συμμετοχές σου ο στίχος είναι Αγγλικός. Έχεις γράψει όμως και αρκετά πολύ όμορφα Ελληνικά τραγούδια. Θα έγραφες κάτι Ελληνόφωνο για την Eurovision ή θεωρείς πως ο Ελληνικός στίχος είναι επίφοβος στον ανταγωνισμό;

Φυσικά και θα έγραφα κάτι ελληνόφωνο και με μεγάλη μου χαρά, η γλώσσα μας είναι υπέροχη, πλούσια, εύηχη και μελωδική. Απλά σε κάποιο είδος τραγουδιών ταιριάζει περισσότερο και σε κάποια λιγότερο. Ανατριχιάζω ακόμα όταν ακούω το Λούκα Γιώρκα να λέει «Την έχει η ψυχή μου τη φωτιά».  Αυτό δε θα μπορούσε να εκφραστεί ας πούμε με αγγλικό στίχο και να είναι το ίδιο καθηλωτικό. Ούτε θα μ’άρεσε το «Ποια Προσευχή» στα αγγλικά, ούτε η «Άνοιξη», ούτε το «Όλου Του Κόσμου Η Ελπίδα». Έξαλλου οι δυο από τις τρεις πιο αγαπημένες μου Ελληνικές συμμετοχές, είναι στα Ελληνικά. Μη με ρωτήσεις τώρα ποιες είναι και αρχίσει κανένας εμφύλιος πάλι! (γέλια)

Τρεις συμμετοχές – τρεις αναθέσεις. Από την άλλη συμμετείχες 2 φορές σε Ελληνικό τελικό (“Touch Me Deep Inside” Émigré και “Baby I’m Yours” Dora) και δεν τα κατάφερες. Θα θυμηθώ επίσης πως και ο Δημήτρης Κοντόπουλος όσες φορές διαγωνίστηκε σε Ελληνικό τελικό ούτε αυτός τα κατάφερε (με εξαίρεση το 2009 που όλα τα τραγούδια ήταν δικά του). Τελικά η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της; Υπάρχει κάποιο στοιχείο στα πιο Ευρωπαϊκά ακούσματα που ο Έλληνας δεν το καταλαβαίνει και δεν το επιλέγει;

Χμμμ τρεις συμμετοχές, μία ανάθεση. Το Shake It ήταν ουσιαστικά ανάθεση και όχι σε μένα αλλά στο Νίκο Τερζή. Έγραψα τρία τραγούδια και επιλέχτηκε το Shake It. Tο 2005, το Love Me Tonight πέρασε πρώτα από την επιτροπή της Λευκορωσίας για να επιλεγεί τελικά. Υπήρχε κι άλλο υποψήφιο τραγούδι τότε, του Svika Pick το Show Me Your Love. Φέτος στο Σαν Μαρίνο ξεκίνησε η διαδικασία με 10 υποψήφια τραγούδια διαφόρων δημιουργών, στην πορεία έγιναν τρία και επιλέχτηκε από την επιτροπή τους αυτό που έγραψα. Αυτά για να «διαλυθούν» τα όποια σύννεφα, έτσι ώστε να μη δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις.

Πάμε στο δεύτερο σκέλος… Δεν έχω προσπαθήσει μόνο 2 φορές! (γέλια) Δυο είναι οι γνωστές (“Touch Me Deep Inside” Émigré και “Baby I’m Yours” Dora).Έχω προσπαθήσει επίσης με τη Νίνα Λοτσάρη το 2003, με την Έλενα Παπαρίζου το 2005, με την Άννα Βίσση το 2006, με την Τάμτα το 2007, με την Χρύσπα το 2008 όπως και με την Καλομοίρα το 2008… Σοκ ε; (Γέλια) Οπότε ούτε όλα μου ήρθαν ρόδινα και αγγελικά πλασμένα, ούτε όλα εύκολα.  Έχω φάει τις απορρίψεις μου, τις απογοητεύσεις μου και τις στενοχώριες μου. Τώρα αν με ρωτήσεις αν θα έμπαινα στη διαδικασία στο μέλλον να ξαναπεράσω ένα Ελληνικό τελικό η απάντηση είναι άμεση και κατηγορηματική: ΝΑΙ… θα το έκανα! Δε φοβάμαι να διαγωνιστώ. Έξαλλου και η μη επιλογή τραγουδιού μου, μέρος της διαδικασίας είναι. Επίπονης δε λέω, αλλά  σου μένουν οι αναμνήσεις της ηχογράφησης της προσπάθειας, της αγωνίας, των προσδοκιών έστω κι αν αυτές στο τέλος ισοπεδώθηκαν βίαια. Ποτέ δε με σταμάτησε καμιά δυσκολία, καμιά απογοήτευση, μη σου πω και καμιά χυλόπιτα. (γέλια)Έχω τεράστιο πείσμα και αυτό νομίζω είναι από τα πολύ καλά μου στοιχεία. Τώρα αν η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της τι να σου πω; Εγώ ήξερα σύμφωνα με τη μυθολογία, ότι ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Αν και η Ελλάδα απέκτησε τις ίδιες βουλιμικές και συνάμα κανιβαλιστικές συνήθειες, κάτι έχει πάρει τ’ αυτί μου, αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Δε ρωτάς την ίδια καλύτερα; (γέλια)

Είσαι από τους πιο στενούς συνεργάτες του Serhat κι έχετε κάνει και τραγούδια που ακούστηκαν πολύ στην Ελλάδα (“Total Disguise”, “Chocolate Flavour”). Κρατάει πολλά χρόνια η κολώνια. Πώς ξεκίνησε η φιλική ή η καλλιτεχνική σας γνωριμία;

Ο Serhat πέρα από συνεργάτης είναι «αδελφός μου». Δε χρειάζεται να σε έχει γεννήσει η ίδια μάνα η να κυλάει στις φλέβες σου το ίδιο αίμα για να θεωρήσεις κάποιον έτσι. Απλά στο επιβεβαιώνει με πράξεις και γεγονότα η ζωή. Δεν υπάρχει λόγος καν να βρίσκεται στην ίδια πόλη η στην ίδια χώρα με εσένα. Μέσα σου ξέρεις πότε κάποιος είναι κοντά σου. Πότε είναι εκεί για σένα. Ο Serhat μου έχει αποδείξει γιατί αισθάνομαι για εκείνον έτσι. Εκτός από ένας υπέροχος τραγουδιστής και τελειομανής επαγγελματίας, είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Γι’αυτό κυρίως τον θαυμάζω και έχει ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Θεωρώ πως είναι η ύψιστη διάκριση, το ανώτατο παράσημο να νιώθεις κάποιον δικό σου άνθρωπο. Είμαστε «αδέρφια» πάνω από εθνικότητες, θρησκείες, αποστάσεις, ταυτότητες ή άλλες κατά συνθήκη κοινωνικές ταμπέλες. Εκτός της βαθιάς και ουσιαστικής προσωπικής μας σχέσης, έχουμε κάνει ωραία τραγούδια μαζί που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Αυτό πιστεύω πως είναι θέμα χημείας. Ελπίζω και εύχομαι το τραγούδι μας για το Σαν Μαρίνο να αγαπηθεί το ίδιο δυνατά!

To 2004 έφτασες πολύ κοντά στο βραβείο. Τώρα που έχουν περάσει 12 χρόνια, πες μου. Ξεπερνάς ποτέ την στενοχώρια;

Ρίχνω δυο τρία καντήλια στη Ρουσλάνα και το ξεπερνάω! (γέλια) Πέραν της πλάκας όχι. Η στενοχώρια δε φεύγει. Είναι εκεί σαν ένα αγκάθι που δε βγήκε ποτέ από το δέρμα σου. Απλά όπως όλα, συνηθίζεις και ζεις μ’ αυτό, με την ενόχληση, με την πικρία, με το γιατί και με τα χρόνια πονάς λιγότερο. Είχαμε πιστέψει όλοι νομίζω πως θα μπορούσαμε να πάρουμε εκείνο το βραβείο. Ίσως να μην ήταν η ώρα του από την άλλη ή να μην ήταν οι συνθήκες ώριμες και κατάλληλες. Δε ξέρω. Το μόνο που ήξερα από τη στιγμή που ανέβηκε η Ρουσλάνα στη σκηνή για την πρώτη της πρόβα, ήταν ότι θα κέρδιζε. Ναι, δεν ήθελα σαν δημιουργός να το αποδεχτώ, αλλά ως φαν του διαγωνισμού το ήξερα. Δεν πειράζει. Το Shake It άνοιξε και έστρωσε το δρόμο για να κερδίσει την επόμενη χρονιά η Έλενα. Ίσως τελικά αυτός να ήταν και ο ρόλος του. Ένας ρόλος που τελικά  αποδείχτηκε σημαντικός.

Αντώνης Καρατζίκος