1991 – Studio 15 di Cinecittà, Ρώμη… Δύο συμμετοχές του τότε Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, οι οποίες μάλιστα εμφανίστηκαν η μία μετά την άλλη στη σκηνή (!), κατάφεραν στο τέλος της βραδιάς να συγκεντρώσουν το ίδιο σύνολο ψήφων: 146. Για να αποφευχθεί το σκηνικό του 1969 και για να μη βραβευτούν παραπάνω από μία χώρες, η EBU είχε θέσει σαν κανονισμό να εξεταστεί ο αριθμός των περισσότερων “12 βαθμών”. Σε περίπτωση ισοψηφίας και εκεί, τότε η έρευνα θα συνεχιζόταν με τους “10 βαθμούς”. Και έτσι έγινε… Σουηδία και Γαλλία, εκτός από τους 146 βαθμούς στο σύνολο είχαν και άλλο κοινό: 12 βαθμούς από 4 χώρες η κάθε μία! Επομένως, η τελική απόφαση κρίθηκε στα δεκάρια, με τη Σουηδία να κερδίζει τελικά μιας και είχε λάβει 10 βαθμούς από πέντε χώρες έναντι των δύο που είχε λάβει η Γαλλία. Η νικήτρια του διαγωνισμού Carola, συνέχισε μια λαμπρή πορεία στο χώρο της μουσικής, ενώ την είδαμε ξανά στον διαγωνισμό το 2006, στην Αθήνα, όπου κατέκτησε τη 5η θέση. Η δε Amina από τη Γαλλία, ενώ είχε όλα τα φόντα και τις προδιαγραφές για μία ικανή διεθνή καριέρα, αποφάσισε να κρατήσει μια πιο… low profile συνέχεια. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για μία από τις πιο σικάτες παρουσίες στην ιστορία του θεσμού με ένα καθαρά Γαλλικού ύφους κομμάτι που πλέον θεωρείται all time classic της Eurovision.
Το μέλος της συντακτικής ομάδας του OGAE Greece, Κωνσταντίνος Παππάς, συνομίλησε με την Amina με τη βοήθεια της τεχνολογίας, η οποία με χαρά παρέδωσε τη παρακάτω όμορφη συνέντευξη δηλώνοντας από την αρχή το πόσο χαίρεται που “μιλά” σε ένα ελληνικό μέσο ενημέρωσης!
Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Παππάς | Επιμέλεια: Κρικόρ Κιφορκιάν
OGAE Greece: Αγαπητή Amina, πρώτα απ’ όλα σας ευχαριστούμε πολύ που δεχθήκατε τη πρόσκληση για αυτήν την συνέντευξη!
Amina: Yassou!!! (το είπε όντως στα ελληνικά!) Η χαρά είναι όλη δική μου και ειλικρινά σας ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση! Αγαπώ την Ελλάδα, αγαπώ τους Έλληνες και την ελληνική μουσική και ειδικά το ρεμπέτικο. Νιώθω πολύ καλά που έχουμε το ίδιο μεσογειακό ταμπεραμέντο (σ.σ. αν και Γαλλικής καταγωγής, η Amina έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Τυνησία).
O.G.: Ας μπούμε κατευθείαν στο…ψητό! Έτος 1991… Τι θυμάστε από εκείνη τη χρονιά;
A: Πολλά και διάφορα, μα πιο έντονα θυμάμαι φυσικά τη Eurovision! Θυμάμαι τη Ρώμη… Θυμάμαι τη Cinecittà. Όλα ήταν πανέμορφα. Ήταν μια φανταστική εμπειρία που χαίρομαι πολύ που την έζησα! Βέβαια, το 1991 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά με τον Πόλεμο του Κόλπου. Όλα κινούνταν γύρω από αυτό. Καλλιτεχνικά και προσωπικά για μένα θα πω ότι ήταν μια γεμάτη χρονιά. Πέρα από τον διαγωνισμό της Eurovision, είχα κερδίσει στη Γαλλία το βραβείο “Καλύτερη Τραγουδίστρια της Χρονιάς” (Le prix Piaf) ενώ συμμετείχα και στο μουσικό project του Peter Gabriel για τον Πόλεμο του Κόλπου. Είχαμε ηχογραφήσει μια νέα εκδοχή του “Give peace a chance” του σπουδαίου John Lennon μαζί με τρομερά ονόματα όπως ο M.C. Hammer, o L.L.Cool J, η Alannah Myles, η Ofra Haza (Eurovision 1983), η Yoko Ono, o Iggy Pop, o Dave Stewart και πολλοί άλλοι.
O.G.: Σπουδαίες εμπειρίες και πράγματι γεμάτη χρονιά… Η συμμετοχή στον διαγωνισμό πως προέκυψε;
Α: Η γαλλική τηλεόραση με προσέγγισε αρκετό καιρό πριν τον διαγωνισμό και μου ζήτησε να συμμετέχω σε αυτόν. Μαζί με τον Wasis Diop, έναν σπουδαίο μουσικό παγκοσμίου φήμης, Σενεγάλο, γράψαμε το “C’est le dernier qui a parlé qui a raison”. Αυτός τη μουσική και εγώ τους στίχους. Θυμάμαι πως είχαμε πλήρη στήριξη. Στην αρχή το κομμάτι ήταν γραμμένο δίγλωσσο: γαλλικά και αραβικά. Τελικά όμως, ερμηνεύτηκε μόνο στα Γαλλικά…
O.G.: H εμφάνισή σας ήταν πολύ προσεγμένη και είναι κάτι που σχολιάζεται ακόμα και μέχρι σήμερα. Ποιανού πρόταση ήταν η συμμετοχή του Jean Paul Gautier στο ενδυματολογικό κομμάτι;
A: Τι ωραίο κομπλιμέντο! Σ’ ευχαριστώ πολύ! Ήταν δική μου ιδέα και πρόταση διότι ανέκαθεν εκτιμούσα τον τρόπο που έντυνε τις γυναίκες ο Jean Paul. Όπως επίσης μου άρεσε και το στυλ του γενικά. Είναι ένας άνθρωπος πολύ δημιουργικός και έχει τρομερά έντονη αίσθηση του χιούμορ, επομένως η συνεργασία μας ήταν ονειρική. Και χαίρομαι που και το αποτέλεσμα άρεσε και αρέσει ακόμα στον κόσμο…
O.G.: Θα μοιραστείτε μαζί μας τις σκέψεις σας στο τέλος της βαθμολογίας της Eurovision 1991;
Α: Ειλικρινά, ποτέ δεν πίστεψα ότι θα κέρδιζα. Δεν ήταν κάτι άλλωστε και κάτι που με ενδιέφερε. Ήθελα να παρουσιάσω το τραγούδι μας και να αρέσει και νομίζω πως το πετύχαμε αυτό γιατί έκτοτε έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Ίσως ο κανονισμός για την ισοπαλία να ήταν άδικος τότε και να έπρεπε να έχουμε 2 νικητές αλλά πραγματικά δε με πειράζει καθόλου.
O.G.: Η δεύτερη θέση σας αποτελεί το καλύτερο αποτέλεσμα από το 1977 μέχρι και σήμερα για τη Γαλλία.
Α: Ναι, ισχύει. Είναι πολύ όμορφο αυτό.
O.G.: Παρακολουθείτε ακόμα το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision;
Α: Όχι φανατικά. Όσο και αν δεν το πιστεύεις, είμαι αρκετά μεγάλη πια για αυτό (γέλια). Βέβαια αν ακούσω κάποιο καλό κομμάτι από τον διαγωνισμό θα το αγαπήσω ιδιαίτερα.
O.G.: Αλήθεια, έχετε κάποιο αγαπημένο τραγούδι από το διαγωνισμό;
Α: Πολύ δύσκολη ερώτηση. Δε θα ‘θελα να πω.
O.G.: Ποια είδη μουσικής προτιμάτε;
Α: Μπορώ να πω πως ακούω όλα τα είδη της μουσικής. Μου αρέσει η pop, μου αρέσει η rock, η hip-hop. Και μπορεί να εκπλαγείς με αυτό που θα πω αλλά λατρεύω τη ρεμπέτικη μουσική.
O.G.: Πρόσφατα προσπαθήσατε να διαγωνιστείτε στον Σουηδικό εθνικό τελικό “Melodifestivalen” με ένα κομμάτι που τιτλοφορείται “Nour-Reborn”. Ισχύει αυτή η είδηση, σωστά;
A: Πολύ σωστά, είναι γεγονός. Δεν είναι φήμη. Ήταν κάτι που προσπάθησα αλλά δυστυχώς δεν έγινε, δεν πέρασε το κομμάτι στα τελικά επιλεγμένα. Αλλά δεν πειράζει. Ήταν απόφαση της στιγμής και προέκυψε καθότι εκείνο το διάστημα ζούσα στη Σουηδία. Γενικά έχω ζήσει 10 χρόνια εκεί και τη λατρεύω σαν χώρα. Τη πρόταση μου την έκανε ένας φίλος και έτσι το δοκιμάσαμε…
O.G.: Γενικότερα, η επιστροφή σας στον διαγωνισμό – με οποιαδήποτε χώρα – είναι κάτι που σας ενδιαφέρει;
Α: Ειλικρινά, δεν ξέρω. Ίσως. Μπορεί για τη Γαλλία, μπορεί με τη Σουηδία, μπορεί και με την Ελλάδα! (γέλια) Γιατί όχι; Με ένα τραγούδι στα ελληνικά!
O.G.: Ίσως και με τη Τυνησία; Σαν πρώτη της συμμετοχή;
Α: Όχι, με τη Τυνησία δε ξέρω. Θα ανοίξει πολύ ο διαγωνισμός μετά. Θα γίνει σαν το μουντιάλ της μουσικής. Βέβαια η καλή μουσική δε γνωρίζει όρια. Είναι σαν τα χρώματα στην παλέτα ενός ζωγράφου. Ο ζωγράφος δεν αποκλείει χρώματα από τους πίνακες του, τα χρησιμοποιεί όλα.
O.G.: Πάντως το “Le Dernier qui a parlé …” ΄ήταν το μέσο που άνοιξε τον δρόμο για να ακουστούν και πιο ethnic κομμάτια στον διαγωνισμό…
Α: Ισχύει και αυτό που λες με κάνει πολύ περήφανη και χαρούμενη.
O.G.: Κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι ότι ασχολείστε και με την υποκριτική. Μάλιστα έχετε συμμετάσχει και στη βραβευμένη ταινία “Τσάι στη Σαχάρα”…
Α: Ναι! Φοβερή εμπειρία. Είχα τον ρόλο της Mahrnia… Βέβαια η ταινία κυκλοφόρησε λίγο πριν τη συμμετοχή μου στη Eurovision και όχι μετά, οπότε ίσως γι’ αυτό να μην το έχουν συνδυάσει οι περισσότεροι. Μ’αρέσει πολύ η υποκριτική, όμως στις ταινίες προτιμώ να συμμετέχω σε μικρότερους ρόλους και όχι να έχω κάποιο πρωταγωνιστικό.
O.G. Επομένως τραγούδι ή υποκριτική;
Α: Ω, μη το ρωτάς καν αυτό! Είναι φοβερή εμπειρία ο κινηματογράφος αλλά προτιμώ αναμφισβήτητα το τραγούδι.
O.G.: Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
A: Μόλις τελειώσαμε με τους συνεργάτες μου, ένα καινούριο τραγούδι το οποίο θα χαρώ πολύ να σας το παρουσιάσω. Η μουσική είναι του Jean Jacques Hertz ενώ οι στίχοι ανήκουν στον εκπληκτικό Majiker ωστόσο και στα δύο μέρη έχω συμβάλει και εγώ. Επίσης, θα ήθελα μιας και έχω την ευκαιρία, να πω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Loubna , Lo Deve και St Jean de Fosse για τη πολύτιμη βοήθειά τους!
Το τραγούδι μπορείτε να το βρείτε online εδώ.
Ο.G.: Καλοτάξιδο να είναι! Θα ήθελα πραγματικά να σας ευχαριστήσω πολύ για την όμορφη συνέντευξη. Θα θέλατε να στείλετε κάποιο μήνυμα στους φίλους του OGAE Greece;
Α: Όσο συνηθισμένο και αν ακούγεται, θα ήθελα να σας πω ότι σας αγαπώ όλους πάρα πολύ. Έχω έρθει στη χώρα σας με τη μητέρα μου πριν πολλά χρόνια και θα ήθελα να ξαναβρεθώ εκεί σύντομα, πρώτα ο Θεός.
Ευχαριστούμε πολύ την Amina για την όμορφη αυτή συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Μπορείτε να ανατρέξετε σε όλες τις συνεντεύξεις των καλλιτεχνών στον OGAE Greece ΕΔΩ!
Χαίρομαι ιδιαίτερα για τη συνέντευξη αυτή.Είναι το αγαπημένο μου κομμάτι διαχρονικά στη Eurovision.Πραγματικά αξέχαστο και ανεπανάληπτο!
Μια λέξη μόνο: Respect!
Το δεύτερο πιο αγαπημένο μου τραγούδι στην ιστορία του διαγωνισμού.
ΥΓ: Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και το άρθρο.
to γεγονος οτι εχασε απο την καρόλα και την αδιαφορη νεροβραστη συμμετοχη της δν ξερω πως να το σχολιάσω….ισως οι κριτες να εκτιμησαν ενα αδιαφορο σαχλοποπακι περρισοτερο….αβυσσος η
Για μένα νικητήριο κομμάτι είναι. Και μάλιστα με το σύστημα που επικρατούσε πριν μερικά χρόνια θα ήταν και τυπικά νικητήριο, αφού ψηφίστηκε από περισσότερες χώρες σε σχέση με το σουηδικό. Και ή Carola πάντως έγραψε τη δική της ιστορία στα μουσικά πράγματα