Η τελευταία θέση στη γενική κατάταξη για 2η συνεχόμενη φορά φέρνει αλλαγή πλέυσης για τους Ιρλανδούς. Ο Αρχηγός της Ιρλανδικής Αποστολής (HoD) Michael Kealy δηλώνει ξεκάθαρα ότι ο εθνικός τελικός για το 2022 είναι το επικρατέστερο σενάριο αυτή την ώρα.
“Μικρό, χρόνια υποχρηματοδοτούμενο κανάλι το RTE”
Μιλώντας στην Irish Sun, o Michael Kealy αναφέρθηκε στους λόγους που η ιρλανδική κρατική τηλεόραση έχει καταφύγει στην εσωτερική επιλογή καλλιτέχνη και τραγουδιού από το 2016:
“Άλλες χώρες έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν σημαντικά περισσότερο χρήμα και υποδομές στη διαδικασία επιλογής τους, το staging και τις ομάδες υποστήριξης. Το ότι το RTE είναι ένα μικρό, χρόνια υποχρηματοδοτούμενο κανάλι είναι ένα γεγονός που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.”
Michael Kealy, HoD
Η συνέντευξη αυτή δόθηκε μετά από πολλά σχόλια τόσο του κοινού όσο και παλαιότερων συμμετεχόντων στη Eurovision (μεταξύ τους o Johhny Logan και άλλοι νικητές) για την αναγκαιότητα επιστροφής του εθνικού τελικού.
O Kealy αναφέρθηκε στο αποτέλεσμα του ‘Maps’ ως απογοητευτικό. Είπε ακόμα ότι το RTE δεν θα αποκαλύψει πόσο ακριβώς πληρώθηκε ο Σουηδός σκηνοθέτης Fredrik Rydman για να δημιουργήσει αυτόν τον χάρτινο κόσμο που είδαμε επί σκηνής.
“Νιώθω ότι ήρθε η ώρα να αφήσουμε τον κόσμο να έχει τον κύριο λόγο στο τι θα κάνουμε. Όμως πρέπει να βρούμε κι έναν συμφέροντα οικονομικά τρόπο να το κάνουμε αυτό.”
Michael Kealy
Ο Kealy επιπλέον υποσχέθηκε ότι σύντομα θα στηθεί ένα ‘διαδικτυακό Eurovision forum’. Εκεί ο κόσμος θα μπορεί να καταθέσει τις ιδέες του για το πώς η πολυνίκης Ιρλανδία θα ξαναβρεί την παλιά αίγλη της στη Eurovision.
‘Απίστευτη η προσπάθεια της Lesley Roy’
Στο τέλος, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ‘απίστευτη προσπάθεια’ της Lesley Roy που, όπως είπε, ‘έγινε ακόμα δυσκολότερη από το lockdown και την περιορισμένη δυνατότητα για οργανωμένες πρόβες εξαιτίας του’. Οι Ιρλανδοί βλέπουν εντυπωσιασμένοι αυτές τις μέρες ένα νέο βίντεο που δείχνει το τι ακριβώς συμβαίνει στη σκηνή κατά το performance της Ιρλανδίας:
[Πηγή: Irish Sun]
Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ πρωτιάς στη Eurovision με 7 νίκες. Από το 2000 και μετά παλεύει να διακριθεί, έχοντας προκριθεί μόνο 6 φορές (από 13) στον τελικό. Τελευταία φορά που είδε δεκάδα ήταν το 2011 με τους Jedward (‘Lipstick’, 8η θέση). Από το 2016 που επιλέγει εσωτερικά, μόνο μία φορά πέρασε στον τελικό, το 2018 με τον Ryan O’Shaughnessy (‘Together’, 16η θέση). Οι 2 τελευταίες συμμετοχές της (2019, 2021) κατέληξαν στην τελευταία θέση του ημιτελικού τους και στην τελευταία (2019) και 3η από το τέλος (2021) της γενικής κατάταξης, με τους λιγότερους βαθμούς μεταξύ των ημιφιναλίστ.
Οι 2 τελευταίες συμμετοχές της (2019, 2021) κατέληξαν στην τελευταία θέση του ημιτελικού τους και στην τελευταία της γενικής κατάταξης, με τους λιγότερους βαθμούς μεταξύ των ημιφιναλίστ.
Αν λέτε για τους δυο ημιτελικούς τότε δεν ισχύει καθώς η Ιρλανδία συγκέντρωσε 20 βαθμούς ενώ η Γεωργία 16 βαθμούς και η Λετονία 14 βαθμούς
Πολύ σωστά, διορθώθηκε. Πάντα ευπρόσδεκτό το προσεκτικό μάτι των αναγνωστών μας, ευχαριστούμε.
Από ότι έχω καταλάβει γενικά οι χώρες που δεν έχουν κάποιο σταθερό σόου ή φεστιβάλ για να επιλέγουν τραγούδι (Σκανδιναβικές, Ιταλία, Πορτογαλία, Αλβανία) πάνε λίγο πολύ σύμφωνα με το ποιοι τα πάνε καλά. Επειδή το 2018 & 2019 είχαν νικητές με (στο μεγαλύτερο καμμάτι) εσωτερική επιλογή στράφηκαν πολύ σε τέτοια κατεύθυνση. Τώρα που βγήκε με “εθνικό τελικό” πάνω πολύ προς τα εκεί. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με την χρηματοδότηση καλό είναι πάντως γενικά να αφήνουν τον κόσμο να επιλέγει.
Δεν θυμαμαι την συμετοχη του 2019 καθολου, κατι σημαινει αυτο. Ενω η φετινη ηταν παρα πολυ κακη φωνητικα και προς το τελος, εκει που πρεπει να κορυφωσεις υποτιθεται, στο σημειο που αποκαλυπτουν το σκηνικο γινεται κακη σκηνοθεσία, την βλεπεις χωρις λόγο ξυπόλυτη και γενικα οτι πηγε να κτισει σκηνοθετικα το καταστρεψε σε λιγα δευτερα.