EUROVISION: Γιατί η EBU δεν θα καταφέρει να επιβάλει αυστηρούς κανόνες κατά της πολιτικής τοποθέτησης!

 

Πρόσφατα η EBU άλλαξε τον κανονισμό της Eurovision σκληραίνοντας τη γλώσσα της κατά της πολιτικής τοποθέτησης των χωρών που συμμετέχουν. Και στο παρελθόν όμως η EBU είχε απαγορέψει στίχους και τραγούδια που θα έθεταν σε κίνδυνο και ανυποληψία το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Με τις πρόσφατες όμως αλλαγές η EBU προχωρά ένα βήμα παραπέρα απαγορεύοντας τη συμμετοχή καλλιτεχνών που συμμετείχαν σε πολιτικό ακτιβισμό στο παρελθόν ή που καταπάτησαν το νόμο, όπως η περίπτωση της Julia Samoylova. Είναι πλέον αμφίβολο εάν θα επιτραπεί στη Ρωσίδα καλλιτέχνιδα να συμμετάσχει στην Eurovision της Πορτογαλίας, αν λάβουμε υπόψη τους περιορισμούς που επιβάλλει ο νέος κανονισμός της Eurovision.

Συγκεκριμένα ο νέος κανονισμός ορίζει ότι: «Δεν θα πρέπει ούτε οι καλλιτέχνες ούτε τα μέλη της αποστολής να έχουν εμπλακεί σε γεγονότα πριν τον διαγωνισμό που είναι πιθανόν να οδηγήσουν σε άρνηση των αρχών της διοργανώτριας χώρας να επιτρέψουν την είσοδο στη χώρα, σύμφωνα με την ισχύουσα Εθνική νομοθεσία». Με λίγα λόγια, η EBU έδειξε «κίτρινη κάρτα» στην Ουκρανία επιβάλλοντάς της χρηματικό πρόστιμο 200.000 ευρώ. Δεν έχει σημασία αν το πρόστιμο ήταν σχετικά χαμηλό σε σύγκριση με τα οικονομικά δεδομένα του Διαγωνισμού, η «τιμωρία» είναι που μετράει.

Ο αποκλεισμός της Μόσχας από τη Eurovision του Κιέβου κόστισε οικονομικά και σε επίπεδο τηλεθέασης στην EBU. Συγκεκριμένα, η τηλεθέαση μειώθηκε στα 182 εκατομμύρια, μικρότερη κατά 22 εκατομμύρια θεατές σε σχέση με τη Eurovision 2016. Γιαυτό και η EBU δεν τόλμησε να επιβάλει στη Ρωσία κάποια χρηματική τιμωρία, αντίστοιχη με εκείνη της Ουκρανίας, φοβούμενη ίσως την ολοκληρωτική αποχή της από το Διαγωνισμό. Με τον πρόσφατα όμως αναδιατυπωμένο κανονισμό, η EBU ενισχύει τις προηγούμενες θέσεις της απέναντι στην πολιτική, και εμμέσως πλην σαφώς δίνει «κίτρινη κάρτα» και στη Ρωσία για την επιλογή της Julia Samoylova να την εκπροσωπήσει στο φετινό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.

Ο Dr. Frank-Dieter Freiling, Πρόεδρος του Eurovision Song Contest Reference Group, που διευθύνει το Διαγωνισμό, δήλωσε ότι στο νέο κανονισμό επαναδιατυπώθηκε με μεγαλύτερη σαφήνεια και έμφαση το μήνυμα προς όλους ότι η Eurovision δεν θα πρέπει να αποτελεί μοχλό άσκησης πολιτικής.

Αν και η νέα γλώσσα της EBU είναι σαφής και αυστηρή προς όλους, εντούτοις είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει να μειώσει την πολιτική ένταση επί σκηνής. Εξάλλου η Eurovision γιαυτό συνεχίζει να είναι τόσο δημοφιλής ανάμεσα σε τόσα τάλεντ σόου και μουσικά φεστιβάλ που είδαμε κατά καιρούς να ακμάζουν και να παρακμάζουν. Η έκφραση της πολιτικής στη Eurovision είναι το «αλατοπίπερο» που κάνει το κοινό να παθιάζεται με τις φιλίες και τις αντιπάθειες μεταξύ των χωρών. Η τέχνη αναπόφευκτα είναι μια αντανάκλαση του κόσμου στον οποίο η ίδια δημιουργείται και του κοινού στο οποίο απευθύνεται.

Ο ορισμός της «πολιτικής» είναι ασαφής και επιδέχεται υποκειμενικές ερμηνείες. Συνεπώς ο νέος όρος στον κανονισμό της Eurovision είναι ανοιχτός σε ερμηνεία ως προς το τι συνιστά και τι όχι πολιτική. Είναι παραδείγματος χάριν πολιτική η αναφορά της εκφωνήτριας της βαθμολογίας της ΠΓΔΜ «Good evening Europe! This is Macedonia calling!»; Θα επιβάλει κυρώσεις η EBU στη συνέχιση μιας τέτοιας συμπεριφοράς;

Υπάρχουν πολλές ακόμη περιπτώσεις πρόσφατης εμπλοκής της πολιτικής στη Eurovision. Ανάμεσα σε αυτές, η νικήτρια Conchita Wurst η οποία επένδυσε την καριέρα της στη στήριξη της ΛΟΑΤ κοινότητας, εξαπολύοντας επίθεση κατά του Πούτιν και της Ρωσικής νομοθεσίας που στόχευε κατά των ΛΟΑΤ. Το τραγούδι της ασφαλώς και δεν είχε πολιτική τοποθέτηση, αλλά η Conchita ήταν η ενσάρκωση της πολιτικής που είναι επιθυμητή στην EBU, δηλαδή μιας προοδευτικής, φιλελεύθερης, Δυτικοευρωπαϊκής πολιτικής. Μήπως σλόγκαν του τύπου “Celebrate Diversity” δεν ενέχουν πολιτική τοποθέτηση; Με άλλα λόγια, ο νέος κανονισμός λογικά δεν θα έπρεπε να επιτρέπει ούτε την προωθούμενη από την EBU πολιτική.

Πόσο όμως είναι εφικτό να γίνει κάτι τέτοιο όταν ο ίδιος ο κανονισμός θα στρέφεται και κατά της EBU; Εάν υποθέσουμε ότι η αυστηροποίηση των όρων του διαγωνισμού θα ήταν και κατά της πολιτικής που ασκεί η ίδια η EBU, ο διαγωνισμός ασφαλώς θα έχανε μεγάλο μέρος της απήχησής του. Η ιστορία όμως του διαγωνισμού δείχνει ότι η EBU θα συνεχίζει να ανέχεται πράξεις και θέσεις που φλερτάρουν με την πολιτική, αρκεί να μην αντίκεινται στους νόμους της διοργανώτριας χώρας.

Η περίπτωση της Ofra Haza, το 1983, είναι τρανταχτό παράδειγμα ότι η EBU θα συνεχίσει να επιτρέπει παραβίαση του νέου κανονισμού. Η Ofra Haza εκπροσώπησε το Ισραήλ στη Γερμανία τραγουδώντας ότι ο Εβραϊκός λαός άντεξε παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να τον καταστρέψουν. Μετά από χρόνια (2007), η συμμετοχή του Ισραήλ με το “Push the Button” παρέπεμπε σε πυρηνικό πόλεμο και μεταφράσθηκε ως μήνυμα κατά του τότε Προέδρου του Ιράν Mahmoud Ahmadinejad. Συγκεκριμένα οι στίχοι έλεγαν: “The world is full of terror/ If someone makes an error/ He’s gonna blow us up/ To biddy biddy kingdom come.”

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι πλέον η EBU εύκολα μπορεί να λογοκρίνει και να απαγορέψει ένα τραγούδι για πολιτικούς λόγους. Εντούτοις, απρόβλεπτο στοιχείο παραμένουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες μεταφέρουν κρυφά πάθη και προσωπικές ιστορίες που αναδεικνύονται κατά τη διάρκεια των προσωπικών συνεντεύξεών τους σε ειδησεογραφικά και τηλεοπτικά δίκτυα και κατά τη διάρκεια των διασκέψεων τύπου. Η Jamala μίλησε λ.χ. για τους Τατάρους προγόνους της που απωθήθηκαν βιαίως από την Κριμαία κατά την εποχή του Ιωσήφ Στάλιν. Η Kasia Mos επανειλημμένως αναφέρθηκε φέτος στη μάστιγα με τα αλυσοδεμένα ζώα στη χώρα της. Ο Ουκρανός τραγουδιστής των O.Torvald, Yevhen Halych, δήλωσε ότι έκανε τατουάζ όταν η εμπόλεμη σύρραξη με τη Ρωσία ξέσπασε στη χώρα του. Το τατουάζ ήταν ένα περιστέρι που συμβόλιζε την ελπίδα ότι η ειρήνη και η κανονικότητα θα επιστρέψουν σύντομα στη χώρα του. Και ο φετινός νικητής Salvador Sobral μίλησε για τους πρόσφυγες στις διασκέψεις τύπου και φόρεσε ένα μπλουζάκι που έγραφε “S.O.S. Refugees” για το οποίο λογοκρίθηκε από την EBU.

Θα καταφέρει η EBU να επιβάλει το νέο κανονισμό στις χώρες, στους καλλιτέχνες, αλλά και στην ίδια; Τι θεματολογία πιστεύετε ότι πρέπει να έχουν τα τραγούδια που θα συμμετέχουν από εδώ και πέρα στη Eurovision; Αφήστε μας τη γνώμη σας στα σχόλια στο τέλος του άρθρου.

Πηγή πληροφοριών: William Lee Adams, Billboard

Chris Zavos
Chris Zavoshttps://www.youtube.com/watch?v=ZeLl8ZGCKhQ&list=PLAH1I2XLJAlsYYdCKLEiJ4575-86Fv8Hv
Μέλος σε σωματεία της Eurovision από το 1990. Ιδρυτικό μέλος του OGAE Greece. Έχω διατελέσει Αντιπρόεδρος και Εκπρόσωπος μελών Επαρχίας - Εξωτερικού στο ΔΣ του OGAE Greece. Το επάγγελμά μου είναι Ειδικός Γαστρεντερολόγος-Ηπατολόγος και μένω στη Θεσσαλονίκη.

5 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η Eurovision θα γίνει πολύ βαρετή αν όλες οι χώρες τραγουδάνε για την αγάπη.
    Δεν έχω πρόβλημα να ακούγεται μια πολιτική άποψη αρκεί να μην είναι επιθετική σε κάποιο πρόσωπο ή κάποια χώρα. Υπήρξαν τραγούδια με πολιτικές αναφορές αλλά δεν προκάλεσαν χαμό και οργή σε ανθρώπους και λαούς

  2. Ξεχάσατε να αναφέρετε και την περίπτωση της Μαρίζας Κωχ το 1976 με το τραγούδι “Παναγιά μου, Παναγιά μου”, το οποίο αναφερόταν καθαρά στην τούρκικη εισβολή στην Κύπρο και μάλιστα έγινε και αφορμή να μη συμμετάσχει η Τουρκία, να μη μεταδώσει την ελληνική συμμετοχή κλπ. Η γνωστή ιστορία. Εγώ δεν πιστεύω ότι η EBU θα καταφέρει ποτέ να ελέγξει στο 100% τα πολιτικά μηνύματα. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο πάντα θα περνούν στο κοινό. Κάθε εποχή έχει τα δικά της μηνύματα, κάθε εποχή έχει διαφορετικό πολιτικό στίγμα και άλλα πολιτικά συμφέροντα. Και επειδή ο διαγωνισμός αυτός έχει τόσο ευρύ κοινό και είναι τόσο δημοφιλής, θα είναι πάντα μια ευκαιρία για τον κάθε “πικραμένο” να πει αυτό που θέλει…

    • Είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα συσχέτισης της Eurovision με την πολιτική, που γίνονται ολόκληρα συνέδρια και υπάρχει κόσμος που εκπονεί διδακτορική διατριβή σε Πανεπιστήμια με αυτό το θέμα.

  3. Η Eurovision δεν έγινε για να πηγαίνει η κάθε χώρα με τραγούδι πολιτικού περιεχομένου αλλά δυστυχώς έχουμε τέτοια τραγούδια. Απ την άλλη είναι και βαρετό να ακούμε συνεχώς τραγούδια για αγάπες και λουλούδια. Το 2015 η Φινλανδία έστειλε τραγούδι με ενδιαφέρον μήνυμα με τα άτομα που έπασχαν από σύνδρομο Down αλλά επειδή θεωρήθηκε εκμετάλλευση αποκλείστηκε ωστόσο στο televoting ήρθε 10ο πράγμα που σημαίνει ότι το κοινό ευαισθητοποιήθηκε. Το θέμα της προσφυγιάς μπορείς να το πλασάρεις στη Γιουροβίζιον ως μήνυμα αλλά με έξυπνο τρόπο αν θέλεις να συγκινήσεις πχ με κάποιους συμβολισμούς και τραγουδώντας στα αγγλικά για να περάσει πιο εύκολα το μήνυμα στο κοινό. Για να μη τα πολυλογώ, η Eurovision είναι περισσότερο ένα τηλεοπτικό προϊόν που μερικοί το βλέπουν ως χαβαλέ και στέλνουν συμμετοχες troll (Μαυροβούνιο 2017) και άλλοι που το βλέπουν πιο σοβαρά στέλνουν κομματάρες με πιο σύγχρονο ήχο και ραδιοφωνική απήχηση (Βέλγιο 2017). Τα τραγούδια με ιδιαίτερα μηνύματα θέλουν και τη κατάλληλη προσέγγιση στη σκηνή!

  4. Το να στείλει μια χώρα ένα τραγούδι που να λέει πχ “φτωχοί του κόσμου ενωθείτε” δεν είναι κάτι το μεμπτό. Η πολιτική είναι βασικό στοιχείο της έκφρασης και της τέχνης και τα περισσότερα σπουδαία τραγούδια είναι (και) πολιτικά.
    Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι γενικά ο πολιτικός στίχος αλλά ο εθνικιστικός στίχος. Ο εθνικισμός, ο μιλιταρισμός, ο ρατσισμός και η διαιώνιση των ιστορικών βεντετών μεταξύ των κρατών. Αυτά πρέπει να απαγορευτούν.

τα σχόλια είναι κλειδωμένα.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

STORIES

ΕΛΛΑΔΑ